Patroni ulic naszej dzielnicy - Ernest Solvay

Ernest Solvay urodził się 16 kwietnia 1838. To belgijski chemik, przemysłowiec i filantrop.
Ernest pasjonował się fizyką, chemią i historią przyrodniczą od najmłodszych lat, lecz poważna choroba uniemożliwiła mu wstąpienie na uniwersytet. Otrzymał jednak dobre wykształcenie naukowe od brata, profesora nauk przyrodniczych
w Malonne, gdzie Ernest ukończył szkołę średnią. Samouk rozpoczął pracę w wieku 21 lat w fabryce gazu u wuja, tworząc wiele ulepszeń, w tym odzyskiwanie amoniaku. Podczas eksperymentów odkrył rewolucyjny proces wytwarzania sody. Świadomy korzyści, jakie może czerpać z odkrycia wytwarzania węglanu sodu, który pozwala na przemysłową produkcję, znanego odtąd jako metoda Solvaya. Węglan sodu jest niezbędnym związkiem w wielu zastosowaniach przemysłowych, w tym w produkcji szkła, metalurgii i detergentów.
W 1863 roku założył swoją pierwszą fabrykę, początek tego, co miało stać się imperium chemicznym. Po trudnym starcie firma Solvay & Cie stopniowo nabierała międzynarodowego wymiaru i stała się jednym z gigantów przemysłu chemicznego.
Z 200 kg w 1865 roku dzienna produkcja wzrosła do 3 ton w 1867, a już w 1900 95% światowej produkcji sody kalcynowanej pochodziło z „metody Solvaya”. W Polsce w 1906 roku uruchomiono fabrykę sody metodą Solvaya pod Krakowem. Współcześnie grupa Solvay zatrudnia około 30 000 osób i ma ponad 400 zakładów w 50 krajach.
Jako wielki wizjoner biznesu, podejmował także niezwykłe jak na tamte czasy inicjatywy społeczne, będąc prekursorem przepisów socjalnych
w swoich fabrykach, gdzie zintegrował system zabezpieczenia społecznego: emeryturę dla pracowników, ośmiogodzinny dzień pracy, wprowadzenie płatnych wakacji. To wszystko już na początku XX wieku!
W ten sposób zarysowuje kontury struktury społecznej opartej na organizacji rynku pracy na równych szansach i na zaangażowaniu państwa. Zaangażowany politycznie Ernest Solvay kontynuował walkę o prawa pracownicze w Senacie, zanim został mianowany ministrem stanu w 1918 roku.
Jego wsparcie dla rozwoju nauk społecznych odegrało znaczącą rolę w narodzinach szkoły brukselskiej. To tutaj słynne Kongresy Solvaya. Przez tydzień około dwudziestu specjalistów dyskutuje między sobą aktualne problemy światowej nauki. Pierwsza edycja, w 1911, zgromadziła jedenastu laureatów nagrody Nobla, w tym Marię Skłodowską-Curie, Alberta Einsteina, czy Maxa Plancka. Do 2005 roku odbyły się 23 kongresy Solvaya. Jedna z asteroid nosi imię Solvaya, istnieje także Góra Solvay znajdująca się na Antarktydzie na cześć tego niezwykłego belgijskiego chemika.