Warsztaty tworzenia BATIKU - sztuki z kropli wosku

Zapraszamy do Klubu Osiedlowego Iskierka na warsztaty pt. "Batik - sztuka z kropli wosku". Prowadzi je artystka plastyk Inga Sumina, absolwentka Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Informacje i zapisy w siedzibie Klubu Kultury ISKIERKA przy ul. Żywieckiej 44.
tel. 12 266 03 45, 519 309 350
www.naszaiskierka.pl

Słowo „batik” w dosłownym tłumaczeniu znaczy „nakrapianie”. Określa się nim zarówno technikę barwienia z zastosowaniem płynnego wosku, jak i tkaninę wykonaną tym sposobem. Wosk, którym rysowane są wzory, po zakrzepnięciu tworzy szczelną warstwę ochronną tzw. rezerważ. Dzięki temu barwnik nie przedostaje się w osłonięte miejsca. Po ukończeniu barwienia usuwa się zastygły wosk, odsłaniając tym samym jasne wzory na zabarwionym tle. Tam, gdzie nastąpiły samoczynne pęknięcia woskowej powłoki, pojawia się delikatna siateczka kolorowych żyłek podobna do pajęczyny lub żyłkowania marmuru. Chcąc uzyskać tkaniny wielobarwne, czynność nakładania wosku i barwienia powtarzamy tyle razy, ile chcemy otrzymać barw.

Nie wiadomo kto pierwszy i gdzie odkrył, że wosk pszczeli nie poddaje się farbowaniu. W egipskich grobowcach z V w. znaleziono szczątki lnianych płócien pokrytych batikiem. Istnieją również dowody wskazujące, iż batik rozpowszechniał się właśnie z Chin w I lub II w. p.n.e. tradycyjnymi szlakami handlowymi, takimi jak jedwabny szlak. Pozostałości po starożytnym batiku odnaleziono też w Japonii i Indiach – tam jednak zdobiono tą techniką głównie tkaniny bawełniane, a nie jedwabne. Prawdopodobnie w XII lub XIII w. sztuka batiku dotarła na wyspy Indonezji. Zwłaszcza ludność zamieszkująca Jawę doprowadziła tę nieskomplikowaną technikę do rangi sztuki i do dziś pozostaje ona niezwykle ważnym środkiem artystycznego wyrazu, stanowiąc równocześnie jedną z głównych gałęzi przemysłu na wyspie. Do Europy batik został przywieziony w XVII w., przez Holendrów, którzy skolonizowali Jawę. Tutaj technika ta rozszerzyła swoje zastosowanie. Wczesne batiki holenderskie wykonywane na tkaninie służyły jako tapety ścienne, parawany, zasłony, narzuty, obrusy czy poduszki, a batikowy pergamin stosowany był jako wykładzina mebli, boazerii, okładek książkowych itp.

Grażyna Stępniewska – Szynalik (na podstawie książki Diany Light pt.: "Batik")